Overal waar Paulus komt, predikt hij het evangelie, waardoor kleine groepen christenen ontstaan, de eerste plaatselijke gemeenten verspreid over het Romeinse Rijk. Lydia van Ginkel vertelt in dit hoofdstuk dat Paulus, als hij deze gemeenten niet kan bezoeken, hen een brief schrijft om ‘hen te wijzen op het gevaar van dwalingen en antwoorden te geven op de vragen die ze hebben’. Tijdens zijn gevangenschap gebruikt Paulus de tijd om te schrijven. ‘De brieven die hij schrijft worden in de gemeente voorgelezen, overgeschreven en doorgegeven aan gemeenten in de buurt.’
Naast Paulus zijn er nog acht andere schrijvers van brieven in het Nieuwe Testament, zoals Jakobus, Petrus, Johannes en Judas. Lydia bespreekt een aantal belangrijke brieven. Paulus’ brief aan de Romeinen biedt een ‘duidelijke en logische uiteenzetting van het evangelie’ en bevat praktische adviezen. De brief aan de Hebreeën richt zich op Joodse christenen die dreigden terug te keren naar hun traditie. De boodschap is helder: ‘In Jezus Christus is alles vervuld en Hij gaat ver uit boven alles wat ervoor is geweest.’ Terugkeren naar het oude verbond is ‘terugkeren naar zwakke schaduwen’.
De brief van Johannes begint indrukwekkend: ‘Wat er was vanaf het begin, wat we gehoord hebben, wat we gezien hebben met onze ogen, wat we aanschouwd hebben en onze handen getast hebben van het Woord des Levens.’ Lydia benadrukt dat de brieven in de Bijbel een ‘schat aan informatie bevatten over de inhoud van het geloof en de praktische uitwerking daarvan in ons leven’. Ze moedigt aan om de brieven hoofdstuk voor hoofdstuk te lezen, want ‘je maakt kennis met een geweldige rijkdom aan geloofsopbouw en uitleg van de meest fundamentele zaken van het geloof. Je zult er geen spijt van krijgen.’
De uitleg van de Bijbel,
speciaal voor kinderen
Ga naar ontdek de bijbel voor kinderen
