Wie heeft nooit eens nagedacht over de oorsprong van alle dingen? En over hoe het komt dat alles zo geordend is samengesteld? Eeuwenlang hebben mensen naar de complexiteit van de natuur gekeken en eenvoudigweg aangenomen dat achter dit alles iemand schuil ging die een Meester-Ontwerper moest zijn. Een kwestie van gezond verstand. Dit traditionele denken werd in feite niet aangevochten tot aan de achttiende eeuw.
In de achttiende eeuw beweerden wetenschappers dat het leven door het toevalsproces over een lange tijdsperiode verklaard kan worden. Een merkwaardige gedachte! Als ik je zeg dat het laten ontploffen van een staalfabriek het uiteindelijke resultaat daarvan een auto zou zijn, dan vraag je je af of ik wel goed bij mijn verstand ben. Toch wordt de leer van het toevalsproces of evolutie door veel mensen als geloofwaardig aangenomen. Hoe groot is de wiskundige waarschijnlijkheid dat toevallig op elkaar stotende gassen na verloop van tijd zelfs maar een eenvoudig micro-organisme zouden produceren, om nog maar niet te spreken over een ingewikkeld proces als fotosynthese (de samenbundeling van het licht) of het adembenemende feit dat een arend kan vliegen? Dat het toeval een verklaring zou zijn voor de complexiteit, het ontwerp en de geordendheid is heel, heel onwaarschijnlijk. Zo onwaarschijnlijk dat het onredelijk is.
De filosoof William Paley schreef: ‘Er kan geen sprake zijn van een ontwerp zonder ontwerper. Er kan geen sprake zijn van vindingrijkheid zonder uitvinder. Er kan geen ordelijkheid bestaan zonder doelbewuste keuze.’ Zelfs Charles Darwin, de vader van de evolutietheorie, begreep dit. In zijn boek ‘De oorsprong van alle soorten’ geeft hij toe: ‘Aan te nemen dat het oog met al zijn samenwerkende onderdelen zomaar door natuurlijke selectie gevormd zou zijn, lijkt (dat moet ik eerlijk toegeven) absurd.’
In één ding heeft hij in ieder geval gelijk: het is absurd! Als we alleen al het wonder beschouwen van onze ogen en oren, onze huid, onze tastzin en reuk, onze emoties en ons denkvermogen, dan is het wel duidelijk dat er heel wat meer geloof voor nodig is om aan te nemen dat dit allemaal het resultaat zou zijn van een gasexplosie dan te geloven dat we door God ontworpen zijn.
Kunnen wij ons voorstellen dat een moeder naar haar pas geboren baby kijkt en zegt: ‘Geweldig zeg, dit kleine toevalligheidje?’ We nemen net zo min aan dat een mooie baby het product van het natuurlijk toeval zou zijn, dan dat we verwachten dat er bij het in de lucht laten vliegen van een stoffenfabriek een complete spijkerbroek te voorschijn komt. Een broek is door iemand ontworpen en is geen toevalligheid. We zouden nooit geloven dat zo’n broek zomaar is ontstaan. Onze genen zijn heel wat ingewikkelder dan een broek!
Wat dat betreft geeft de Bijbel ons een beter antwoord op de vraag naar de oorsprong van alle dingen. De Bijbel laat ons kennismaken met de Meester-Ontwerper van de dingen rond ons heen. De Bijbel laat ons kennis maken met de Meester-Ontwerper van onszelf. In de Bijbel lezen we: ‘In den beginne schiep God de hemel en de aarde.’ De God van de Bijbel is dus de Schepper van de hemel en de aarde!
God schiep ‘in het begin’, zegt de Bijbel (Genesis 1:1). Dat is het begin van de tijd. De eeuwige God maakte een begin in de tijd. God was er al voordat de wereld – met daarop de mens – er was. God is er altijd geweest. En deze eeuwige God maakt een begin in de tijd. De tijdcirkel van ons als mensen heeft een begin gehad. Dat begin was er toen de eeuwige God Zijn scheppingswoorden uitsprak. Toen heeft God de dagen geformeerd. Vanaf dat moment zijn dagen zich aaneen gaan rijgen tot weken, weken tot maanden en maanden tot jaren. De geschiedenis van de mensheid neemt haar loop.
Op Gods bevel waren de dingen zoals de almachtige Schepper ze wilde hebben. In Genesis 18:14 staat: ‘Zou iets voor de Heere te wonderlijk zijn’? God is niet gebonden aan onze beperkingen en dimensies.
Op de eerste bladzijde vertelt de Bijbel ons dat God de Schepper is van de hemel en de aarde en dat Hij de hemel en de aarde uit het niets geschapen heeft. Scheppen betekent: ‘iets uit niets maken’. In het Hebreeuwse woordje ‘bara’ zit ons woord baren. Het betekent; formeren, maken, voortbrengen, onderhouden. God formeerde als de grote Schepper alle dingen. Als wij iets willen maken hebben wij een grondstof nodig. Wij verzagen een boom tot planken en van die planken maken wij bijvoorbeeld een tafel. We nemen klei, bakken stenen en bouwen daarvan een huis. Zo was het bij God echter niet. God sprak en het was er. Zijn spreken was tegelijk een bevel. In de Bijbel staat steeds: ‘En God zei…’! Op Gods bevel waren de dingen zoals de almachtige Schepper ze wilde hebben. In Genesis 18:14 staat: ‘Zou iets voor de Heere te wonderlijk zijn’? God is niet gebonden aan onze beperkingen en dimensies. Hij is de Almachtige en op Zijn machtswoord roept Hij de dingen tot werkelijkheid. Indrukwekkend staat de schepping in de Bijbel beschreven. Ordelijk en majestueus.
In de schepping van God zit een indrukwekkende orde. Als wij de scheppingsgeschiedenis in Genesis 1 lezen valt ons op dat alles een geweldige rust uitademt. Heel ordelijk volgen de scheppingsdagen elkaar op. Alles verloopt in een juist evenwicht. God schiep geen vogels terwijl er voor hen nog geen voedsel was. God schiep geen dieren terwijl zij nog geen leefbare omgeving hadden. In de juiste volgorde schiep God de hemel, de aarde, de dieren en de planten en als sluitstuk op de schepping de mens.
Vanuit Genesis 1 kunnen we de scheppingsdagen op een rijtje zetten: Op de eerste dag schiep God het licht (1:3). God maakt scheiding tussen de dag en de nacht. God sprak: ‘Laat er licht zijn!’ En plotseling was er licht. De eerste dag was aangebroken.
Op de tweede dag schiep God de dampkring (1:6). God zei: ‘Laat er een uitspansel zijn in het midden van het water; dat moet scheiding maken tussen water en water!’ God schept een dampkring en zo komt er een afscheiding tussen hemel en aarde, water en lucht.
Op de derde dag maakte God een scheiding tussen land en zee (1:9). Hij zorgde ervoor dat er rivieren kwamen en droge stukken grond. De oceanen en de continenten kregen hun oorsprong. Er ontstond een plaats waar planten konden groeien. God schiep hoge bomen en laag gras. Allerlei planten, kruiden en gewassen die bladeren hadden en vruchten droegen, zodat er steeds meer groen op de aarde kwam.
Op de vierde dag heeft God de zon, de maan en de sterren geschapen (1:14). De zon wierp haar blinkende stralen over de aarde. En ‘s nachts scheen de maan over de aarde. Schitterend, maar toch was de wereld nog ademloos stil. Nog geen voetstap of geluid van mens of dier werd op aarde gehoord.
Op de vijfde dag schiep God de vissen en de vogels (1:20). God de Schepper zei: ‘Laat het water wemelen van wemelende levende wezens; en laten er vogels over de aarde vliegen, langs het uitspansel van de hemel!’. Vervolgens schieten de vissen door het water en in de lucht verschijnen vogels. Wat een wondermooie scheppingsdag is dat geweest!
Op de zesde dag schiep God de kleine en de grote dieren (1:24). Allerlei dieren in allerlei soorten en maten. Van de mammoet tot de mier, van de leeuw tot het lam. Alles schittert van Gods orde, harmonie en heerlijkheid. En dan is ook het grote moment gekomen waarop de Schepper het laatste en hoogste schepsel zal formeren. God schiep de mens naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis (1:26-27). En God gaf hen de namen Adam en Eva. Zo stond de mens daar, midden op die mooie wereld als juweel van de schepping. De Schepper oog in oog met het schepsel. Wat een geweldige wetenschap.
Wij zijn dus meer dan een willekeurig nummer in het heelal of een stofje in de kosmos. Wij zijn schepsel van God. De mens staat in relatie met God, de Schepper van hemel en aarde! God heeft alles volmaakt, ordelijk en harmonieus geschapen. Alles tot in de kleinste details voldeed aan de wil van God. Deze schoonheid is voor ons nauwelijks meer voor te stellen. Daarom is het belangrijk om te zien hoe alles oorspronkelijk is geweest.
De orde in de schepping blijkt ook uit het feit dat er een opvallend verband bestaat tussen de scheppingsdagen.
1e dag: hemel, aarde en licht
4e dag: zon, maan en sterren (‘bewoners’ van wat God op de eerste dag maakte)
2e dag: scheiding tussen water en uitspansel
5e dag: vissen en de vogels (bewoners van wat God op de tweede dag maakte)
3e dag: zee, droge en planten
6e dag: viervoetig en kruipend gedierte en de mens (bewoners van wat God op de derde dag maakte)
Er is dus een duidelijk verband tussen de scheppingsdagen. We noemen dit de primaire en de secundaire scheppingsdagen. Deze woorden mogen we vergeten, maar laten we onthouden dat hieruit blijkt hoe God alle dingen indrukwekkend en ordelijk geschapen heeft. Op de zevende dag heeft God gerust. Niet omdat God moe was, maar om net als een kunstenaar tevreden te kijken naar het werk dat Hij gedaan heeft. Tot in de kleinste details voldeed de schepping aan de verwachting en de wil van God. De schepping was een volmaakte schepping. De hemelse Architect ontwierp de schepping, maar zorgde ook voor de uitvoering daarvan. En uiteindelijk stond daar het schitterende ‘gebouw’, gemaakt naar Gods wijze plan.
God gaf aan de mensen ook een opdracht mee, een scheppingsopdracht. De mens kreeg van God de macht om de aarde te onderwerpen en te bebouwen en heerschappij te hebben over de dieren (Gen. 1:28 en 2:15). De mens kreeg dus hoge verantwoordelijkheden ten opzichte van natuur en schepping. De mens mocht die schepping van God op een verantwoorde manier gebruiken, bebouwen en bewaren. En die opdracht geldt tot op de dag van vandaag!
Maar hoe komt het dan dat deze aarde niet meer is zoals God hem geschapen heeft? Daarover zullen we het hebben in een volgende les. Daarvoor moeten we denken aan de breuk die er ontstaan is in de relatie tussen de Schepper en het schepsel in het paradijs. Door deze breuk, die wel de val van de mens wordt genoemd, is de aarde vervloekt en brengt ze dorens en distels voort. Vanaf dat moment loopt er een verwoestend spoor van ellende en verdriet door de schitterende schepping van God.
Dat betekent echter niet dat God Zijn opdracht heeft teruggenomen. Nee, dat stelt ons juist nu opnieuw voor een grote verantwoordelijkheid. Het is dus niet onbelangrijk welke houding we hebben tegenover de schepping. Verantwoord beheer is noodzakelijk omdat het Gods schepping is! Denk daarbij aan de natuur, de dieren, de planten en de grondstoffen. Het besef dat God de Schepper is van hemel en aarde heeft ook alles te maken met allerlei concrete vragen rondom milieuverontreiniging en bio-industrie tot en met het gebruiken van middelen die de natuur schade aandoen. God gaf ons de opdracht om de schepping te bewaren en te bebouwen. Je voelt: dat heeft consequenties voor ons omgaan met de schepping.
God nodigt je uit om kennis te nemen van je afkomst, zodat Hij niet langer de grote afwezige is in je leven, maar vanuit een nieuwe relatie je God en Vader in de hemel.
Veel mensen weten niet dat ze in relatie staan tot God, de Schepper van hemel en aarde. Veel mensen vragen zich af wat de zin van hun leven is, de zin van het bestaan. Als wij onszelf niet zien als schepsel en God niet zien als Schepper kunnen wij nooit de zin van het leven begrijpen. God maakt Zich aan ons bekend als de Schepper, met Wie wij in relatie staan. Hij is de Heilige, de Almachtige, de Eeuwige God, Die in het begin van de wereldgeschiedenis de hemel en de aarde geformeerd heeft. En op deze aarde schiep Hij de mens. Wij staan in relatie (zij het een gebroken relatie) met de Schepper. En die gebroken relatie verklaart alle ellende op deze wereld, maar daarover later meer.
God, de Schepper van hemel en aarde, is de God van de Bijbel en maakt Zich bekend aan mensen. Adembenemend! Hij, Die alle dingen geschapen heeft en door Zijn almachtige kracht onderhoudt en regeert, zoekt opnieuw in relatie te komen met ieder mens. Daarom heeft Hij ervoor gezorgd dat wij kennis van Hem kunnen nemen door de Bijbel. God is geen vage hogere werkelijkheid, maar de Schepper van hemel en aarde Die een nieuwe relatie zoekt met ieder mens. Voor deze God is ieder schepsel waardevol. Hij, Die de kleine diertjes tot leven riep en ze nog dagelijks onderhoud, wil als een hemelse Vader voor ons zorgen.
De meeste kinderen die geadopteerd zijn, zijn na verloop van tijd nieuwsgierig naar hun afkomst. Wie is de werkelijke vader en wie de werkelijke moeder? Kosten nog moeite worden gespaard om daar achter te komen. Zo nodigt God je ook uit om kennis te nemen van je afkomst, zodat Hij niet langer de grote afwezige is in je leven, maar vanuit een nieuwe relatie je God en Vader in de hemel. Vanuit de schepping nodigt God ons uit Hem te leren kennen. Hopelijk gaat er een wereld voor je open gaat, want dat is de bedoeling van God.
